هر انسانی در این عالم هستی، روز و روزگاری و دوره و دورانی دارد که کِشت و زرع در آن دوره‌ها از دیگر روزها و دوران‌ها سودمندتر است؛ باید هوشمندانه این لحظه‌های طلایی را شکار کرد، اگر از این روزها غفلت شود و یا به بازی گرفته شود معلوم نیست این فرصت‌ها دوباره برگردد. این فرصت‌های طلایی وزشی است الهی در زندگی همه ما، آدمی هم باید فرصت‌ها را بشناسد و هم باید خود را در معرض این وزیدن‌های روح‌بخش قرار دهد. رسول خدا(ص) فرمود: «اِنَّ لِرَبِّکُم فی اَیّامِ دهرِکُم نَفَحاتٌ، الّا فَتَعَرّضُوا لَها» «در ایام عمر شما فرصت‌هایی است که پروردگار آن‌ها را تدارک کرده است، شما از این فرصت‌ها بهره‌گیری کنید.»
دعوت برای همفکری و همکاری در هر امر مبارکی به ویژه همفکری برای ارتقاء علمی که درواقع ارتقاء انسانیت است، ازجمله این فرصت‌های طلایی الهی است. بی شک فقر و جهل توأم‌اند؛ هرجا جهلی وجود دارد حتماً فقری چه در آشکار و چه در نهان وجود دارد. فقر را باید در خانه جهل شکست، فقر کفر را می‌پروراند و جهل فقر را می‌زداید، بانوان هم در فرهیخته پروری و هم در تشویق فرهیختگان و هم در ترغیب به مشارکت‌های اجتماعی و نیز در به دوش گرفتن مسئولیت‌های اجتماعی نقش بی‌بدیلی دارند، هم جامعه دانشگاهی بدون حضور چنین بانوانی راه به جایی نخواهد برد لذا دانشگاه باید حضور و اقبال این بانوان را فرصتی الهی بداند و شاکر آن باشد و هم بانوان باید دعوت به چنین محافل تاریخ سازی را فرصتی الهی پاس بدارند و باور کنند که این نشست‌ها و همفکری‌ها و مشارکت‌هاست که فردای ما و فرزندان ما را می‌سازد و کمک می‌کند تا از بودن خود لذت ببریم و در کنار آسایش حاصل از توانائی‌ها و داشتن‌ها، شهرت‌ها و ثروت‌ها، به آرامش پایدار نائل شویم.